Oostende

Oostende. Ja, het eerste woord op mijn nieuwe blog is de naam van mijn geliefde stad. Rechtsboven ziet ge ook nog een foto van de Mercator, waar ik nu zit te schrijven. Waarom geen foto van mezelf, hoor ik u zeggen? Verstrepen zegt dat smoeltjes 'uit' zijn, de mensen houden daar niet meer van. Zeker nu na de verkiezingen, wanneer ge iedereen al moe gezien zijt. Dus maar een foto van vandezomer uitgepikt en daar geplakt.

Oostende is de mooiste stad van Vlaanderen, 't zou de hoofdstad moeten zijn, ware het niet dat die sos Vandelanotte - van smoelen gesproken! - hier nu de plak zwaait. 't Is een stad waar ge blijft. Niet zoals Brugge, dat alleen maar goed is voor de postkaarten. Jean-Luc is het daar afgetrapt om met zijn Brabants trekpaard in een moeras in Vilvoorde te gaan verzinken, en Filip is in een slechte winter naar Antwerpen weggeemigreerd.

De smoel van het moment is natuurlijk Herman Van Rompuy. Een echte droogstoppel. Schrijft boeken over onderwerpen die ze alleen bij Lannoo willen lezen, zit de Kamer voor, en nu ook op zoek naar coalitiepartners. In plaats van de Groenen hun vegetarische hielen te gaan likken, zou hij beter bij mij op de judomat in Oostende komen. Hier zou hij tenminste nog wat trukken kunnen leren over hoe de Walen tegen de vloer te gooien.

Mij zullen ze nog niet zo rap in een van hun kastelen vinden. Misschien moet ik volgende zondag toch eens in hun Hertoginnendal of Markiezenval binnenvallen. 't Is dan openmonumentendag, zegt Verstrepen.