Den Oude Markt

't Is hier het laatse, hete zomerweekend en 'k zit op de Mercator een koele verse pint te pakken, met mijn benen in 't water van de bassin.
Maar wat duizenden Vlamingen graag doen, kan blijkbaar niet meer in Leuven. Niet meer op den Oude Markt. Want het gespuis is daar heer en meester. Zegt de bekendste bullebak van het land, Leuvense burgervader Louis Tobback.
Pardon, Louis, maar als de burgers en toeristen eens op hun gemak een pint willen gaan pakken op een terras, en dat niet meer rustig kan, wie is dan verantwoordelijk? Wie gaat ge ter hulp roepen om het gespuis op te pakken? Precies, de politie. De politie die onder de bevoegdheid staat van het gemeentebestuur. Van de burgervader.
Als het in Leuven dus zo uit de hand loopt dat de gewone man niet meer van de terrastjes kan genieten, met een pint en een pot mosselen of een zak frieten, dan is het omdat de burgemeester de zaak laat verloederen.
Louis, stop zeveren over dat gespuis, maar pakt het aan, man. We kunnen niet blijven toezien hoe meer en meer plaatsen, straten, speelpleinen overgenomen door het gespuis, terwijl de politie laat begaan en de burger zijn voordeur moet vergrendelen en niet meer van het mooie weer kan genieten.
Louis, als ge echt een burgervader wilt zijn, dan pakt ge de problemen van de burger aan. Met gezond verstand, zoals ze dat bij mijnen eldeedee zeggen. Laat de Leuvenaars toch ook eens van de zomer genieten in hun mooie stad.
Sorry voor genen foto, he, maar mijn fotoapparaat is in de bassin geduikeld en de Verstrepen heeft er mij nog geen nieuwe gekocht. Hij is onze foto-expert maar heeft het te druk bezig nu. Met wat, week ik ook niet, 't zal zeker weer geen tocht naar Benidorm of zoiets zijn, zeker.

1 + 1 : 4

Ze hebben het gedaan, onze vrouwen.
Ik had gedacht, mijn volgend schrijfsel op deze blog krijgt de titel 'Van Judo tot Zero.' Maar dat heb ik gelukkig niet moeten doen. Proficiat, onze vier loopsters. Proficiat, Tia.
't Had niet veel gescheeld, of onze enige memorabele Belgen op de Spelen van Peking waren zattekeskampioen Michel Daerden en droogstoppel Rogge.
Nu, het had natuurlijk beter gekund, maar wat wilt ge na jaren paarse mediocratie. In den Belzjiek moogt ge niet met uw kop recht op uw schouders lopen, of ge zijt een embetanterik, een nationalist, een fascist, en nog al dat moois.
Een mens die eens zijn best wilt doen, wordt een kopje kleiner gemaakt. En in de sport is het precies uw best dat ge moet doen als ge tenminste nog iets wilt bereiken. Daarom moet ge veel kabaal maken als ge iets wilt hebben, want de linkse pers en de betwetersgemeente van sossen, tsjeven en groengeverfde rossen wilt niet van sportkampioenen horen. Een nieuw stadion? Dat mag niet, want er is geen plaats meer. Maar een nieuw comfortabel opvangcentrum voor zogezegde vluchtelingen? Dat is natuurlijk geen probleem.
Een paar uren van nu kijk ik naar de sluitingsceremonie van de Spelen. Er is veel mis gelopen, maar er is ook veel waar we kunnen van leren. Neen, ik zal geen Olympische Spelen in Vlaanderen voorstellen, maar de Wereldbeker Voetbal van 2018 bij ons en bij de Hollanders en Walen, dat is toch ook niet mis. Nu nog onze Rode Duivels uit het moeras trekken, maar in tien jaar tijd moet dat toch kunnen?

Belgen in het Buitenland

De Belgen laten weer goed van zich spreken, op die Olympische Spelen in Peking. Neen, ik heb het niet over onze voetballisten, die doen het nochtans heel goed, juist de Italianen van het dek gespeeld, proficiat jongens.

Ik heb het natuurlijk over onze progressieve excellentie, de weledele heer Michel Daerden. Moest er een medaille uitgedeeld worden voor lallen en brallen, dan zou onzen Belzjiek er meteen twee gouden winnen.

Die gast is minister en staat daar te brallen en te lallen op de tribune van het tennisveld, waar heel de wereld op staat te kijken. En dan zeggen dat er mensen zijn die vinden dat de ontbinding van den Belzjiek een zware slag zou zijn voor ons imago.

Het imago van het land van de zatte ministers. Ik zal den Michel in elk geval niet uitnodigen op de Mercator. Hij zou ofwel in den bassin tuimelen, ofwel de meubels van den Filip in het sop keilen.

Oei! Ik mocht dat niet zeggen van den Flupperkast. Hij heeft mij enkele van zijn meubels geleend. Nu hij zelf er een paar nieuwe is gaan lenen in Antwerpen, staan er te veel op zijn kot. Hij heeft mijn foto in de gazet gezien, met die tatami's hier op de Mercator, dus dacht hij dat ik geen stoelen had en heeft hij er mij een paar bezorgd, met een helikopter van het leger. Zo'n klussen doen ze daar niet zo veel meer sedert den sjampetter - ik bedoel den Flahoo - er weggepromoveerd is. Ik denk dat die meubels van den Flupper er nog zijn dat zijn voorvader Leopold uit den Kongo meegepakt heeft zonder de betalen, maar enfin, ze staan hier op de Mercator en ze komen nog van pas als er gasten op bezoek komen die mijnen tatami maar niets vinden.

Vakantie

De Verstrepen zegt dat ik da bloggerdinges niet te lang mag laten liggen, of dat jullie niet meer gaan komen kijken.

't Is zoals een vis op de trappen. Na een tijdje gaat hij zo stinken dat er nog niemand bij wilt.

Nu, ik heb ook niet hier op de Mercator met mijn tenen in het water zitten bengelen. Ik ben interviews gaan geven, dat met de Gazet van Antwerpen kunt ge lezen op de site van mijnen eldeedee, www.lijstdedecker.com.

Ik heb geen villa in Toscane of aan den Azurenkust, dus betaal ik iederen dag een kaartje om hier wat op de Mercator te komen zitten. Ik heb natuurlijk ook mijn judomat mee, en die demonstreer ik dan aan de jonge gasten die hier voor de zon naar de kust komen. Niet dat we altijd veel van de zon gezien hebben, maar als het regent, dan zit ik hier te vertellen over mijnen eldeedee.

Ge zou verschieten van hoeveel mensen er voor mij willen stemmen. Als ze eindelijk inzien dat den Yves en de drie schoothondjes van Laeken er niets van kennen, dan zullen ze verschieten. De opiniepeilingen zeggen 13 percent, maar 't zou wel eens veel meer zijn. De mensen zijn nu op vakantie zoals ik, maar als ze eind deze maand terugkomen, gaan ze zien hoeveel duurder het leven weeral geworden is, en hoe onnozel den Yves en Albert de Laatste nog aan het doen zijn, en dan gaat de frank vallen. Of den euro. En dan is 't mijnen toer.

De Mast In

Ja, voor mij is 't ook vakantie. 15 juli, 21 juli, 31 juli, de dagen gaan voorbij, en ik zit hier op de Mercator in mijn gazet te lezen hoe den Yves niks doet, en de Drie Ganzen van Boer Berten van Laeken aan het rondkwetteren zijn als kiekens zonder kop.

Misschien moeten we in dit land doen wat anderen al lang begrepen hebben: kruip op een kraan en ge krijgt alles dat ge wilt - verblijfsvergunning, nationaliteit, werkvergunning, werk. Hup, de kraan in, en 't is gedaan, dankzij de goedgelovige meute, de salonsocialistische advokaten, en de Franstalige en linkse politici. Waarom zou ge nog zo dwaas zijn alle documenten te verzamelen en paperassen in te vullen en te kopieren als ge door uw hoogtevrees een beetje opzij te zetten alles voor niks krijgt? Misschien wordt ge nog beroemd als circusartiest ook!

Weet ge wadde? Als ge iets niet krijgt, kruip dan op een kraan of in een boom. Ge wilt minder belastingen betalen? Vind een kraan voor een ministerie en kruip er in. Villa op verkeerde plaats gebouwd? Vind een hoge maar stevige populier.

Weet ge wadde? Om de zomer af te sluiten dit jaar nodig ik iedereen uit naar Oostende om in de masten van de schepen in de bassin te klimmen! Ah nee, niet de Mercator, die hou ik voor mij en den Ulla en den Verstrepen. Maar de andere masten, die krijgt ge van mij. Als we geen lagere belastingen krijgen, geen aangepaste snelheden op de weg, geen rokersvriendelijke tavernes, dan komen we er niet meer af. Tot ziens op 31 augustus in Oostende.

En als er een treinstaking is en ge weer niet naar de kust kunt afkomen, plaats dan een kraan voor het paleis in Laeken en klim daar op tot Albert de Laatste inziet dat we er genoeg van hebben, van zijn oliebollenkraam a la Belzjiekske!