Gezond Verstand - Lijst 12

Mensen, 't zijn drukke dagen. 't Is die campagne, 't zijn al de blunders die de regering blijft opstapelen, 't is de miserie met onzen vijnckenclub.
En ik heb dan ook nog dat twietteren ontdekt. Ik dacht eerst, da's weer van die dikke snobbezever waar de Verstrepen zich graag mee bezig houdt, nieuwe media en al dat geklets, maar ik moet het toegeven: het is minder lastig dan dat geblogger hier. Snel een zinnetje intikken - 't mag wel niet te lang zijn of 't is ook weer niet goed. Enfin, het goeie aan de zaak is dat ik niets twee keer moet zeggen, want wat op dat getwiet verschijnt, kunt ge hier ook op mijnen blog lezen. Vraag mij alleen niet hoe dat werkt, ik versta er geen vorte vis van.
In de politiek zijn de verkiezingen aan het naderen en dus is het gezond verstand bij vele mensen aan het terugkeren. Als zelfs de muffe Diedjee vindt dat er met de zuivere cocainebende van Tante Loretta Nonkellinks niets aan te vangen is, dan moet ge niet vragen hoe wij Vlamingen die sossen beu zijn.
Nog de sossen, nog de tsjeven, nog de somerse rampgebieden van de Vierkant Linkse Democraten hebben oplossingen voor de miserie van de crisis. Zij drijven voort, en laten maar begaan terwijl de banken onze spaarcentjes in de goot laten vallen, de politie niet werkt, de sossen zich rood en groen stelen.
Onzen vijnck is zich ondertussen in de Provence aan het bijscholen, i.p.v. pistolets komt hij de volgende keer met echte patisserie af, en geen eclairs alstemblieft.
Zoals de Verstrepen zegt, moet ik elke post, elke twetter en elke twieter eindigen met de blijde boodschap van mijnen eldeedee: stem op Lijst 12, bewijs dat uw verstand gezond is.

Mijn Geld

Geld. Ze zitten erachter en ze willen het van me afpakken.

Terwijl ze aan de voordeur staan te schreeuwen dat ik zo'n slechterik ben die een schamele detective in zijn pardessus en hoed achter hen aan stuur, trekken ze langs de achterdeur een van mijn maten naar binnen.

Dirk, ik dacht dat je een van mijn maten was. Nu heb je getoond wat je echt wilt. Een postje bij de Open VLD. En dat voor een arbeider. Je loopt weg, en met mij heb je de brandkast van mijnen eldeedee meegesleurd. Dat is alles wat die pluche meneren wouden. Hop, vandaag, Dag van den Arbeid, negen mensen op straat, geen fractie meer in de Kamer.

Schande, Dirk.

Je hebt mij veel meer schade berokkent dan die hele detective affaire. Want de mensen rieken dat er een luchtje aanhangt, aan dat gerechtshof in Veurne. En 't is geen luchtje van de zwijnekoten in den omtrek. In plaats van mee te huilen met de wolven in het bos, ziet de nuchtere Vlaming met zijn gezond verstand dat er vuile truken gebeurd zijn.

Ik ben dus ook niet bang van degenen die zeggen dat mijn boel hier in mekaar stort en ze allemaal van mij weglopen. Geen sprake van. In Vlaams Brabant is er nog een schepen naar mijnen eldeedee overgelopen. En 't zal niet de laatsten zijn. Laat Dirk en zijn nieuwe companen maar leuteren en kleuteren. Straks sla ik ze allemaal tegen de mat. Met de steun van de kiezers. Op lijst 12.