zondag 20 september 2009

Oostende of Molenbeek

Oostende of Molenbeek?
't Was een moeilijke keuze, maar onze beminde vorst heeft hem gemaakt. Hij gaat zijn zuurverdiende spaarcenten beleggen in Oostende, ondanks de massale aanwezigheid daar van die verzuurde Vlamingen waar de slimste VRT-mens van de wereld Tony Mary en Bleiter Ansjovis van weggelopen zijn.
Het had ook Molenbeek kunnen zijn. Een vorst die gruwt van racisme had de kant kunnen kiezen van de warme samenleving en met een ongegennezrde smoel een optrekje aan de Ribaucourtstraat kunnen kopen. Het ging onze Vlaamse belastingbetaler heel wat goedkoper uitgekomen zijn, maar ja, de samenleving in Molenbeek is misschien iets te warm.
De koning had het best naar zijn smaak gevonden daar, met een natuurtalent van de PS als Philippe Moureaux. De man zwaait al jaren of decennia de plak in Molenbeek, en plots merkt hij dat er iets verkeerds loopt. In een ander land zou zo iemand onmiddellijk ontslag nemen en zijn smoel - om in SP.A-termen te blijven spreken - zo ver mogelijk weggestopt hebben. Een verstandige regering zou een speciaal gezant, zeg maar een regeringscommissaris, er op afgestuurd hebben. Maar ja, bij ons is het gemakkelijker om de politie van racisme te beschuldigen. En de brandweerlui, de verplegers in de ziekenwagens die aangevallen worden, zijn dat dan ook euvele racisten?
In elk geval, onze beminde vorst zal dat allemaal niet meer moeten meemaken. Hij kiest voor de stad van het gezond verstand, het Oostende van de verzuurde Vlaming zoals u en ik. Proficiat, Albert, en nu maar hopen dat die familie van u hier ook wat van de taal opsteekt.

zondag 13 september 2009

Krisis rijdt Opel in de prak



Ze zeggen dat ik te rap rijdt. Een rodeocowboy die de auto boven de mens plaatst.

Niks van. Want kijk nu maar wat er gebeurt als ge de auto kapotpest: duizenden jobs van echte, gewone mensen in gevaar. Want auto's maken zichzelf niet, mensen maken auto's.

En als ge het de auto moeilijk maakt, dan moet ge niet verschieten dat op een goeie dag die autofabrieken in nesten geraken en sluiten. De arbeiders en bedienden zijn de eerste slachtoffers. Maar er zijn ook de toeleveringsbedrijven. En Jeanne en Marcel die de broodjes maken die de arbeiders mee naar het werk nemen, zullen straks ook heel wat klanten kwijt zijn. Te midden van een reuzecrisis in een bijna-failliet dwergenland kan dat tellen.

Groen! zouden in de lucht moeten springen van vreugde. Zij zijn de grootste zagen over hoe slecht auto's wel zijn, terwijl koeien eigenlijk veel meer vervuiling maken. Het zijn de groenen die samen met de sossen voorstander zijn van hoge belastingen op auto's - zeg maar op gewone mensen die een auto nodig hebben voor hun werk, om hun kroost naar school te brengen - en op werk. Als onze loonkosten bij de hoogste van de wereld zijn, is het niet omdat onze werkmensen zoveel verdienen, maar omdat ze zoveel aan Vadertje Staat en zijn zogezegde 'Solidariteit' moeten afdragen.

Ik hoop van harte dat Kris-is Peeters een oplossing vindt voor de Antwerpse arm van het failliete General Motors - dat als maker van verkeerde modellen ook verantwoordelijkheid draagt - maar ik vrees dat het als gewoonlijk de kleine mensen zijn die de gevolgen zullen dragen. Niet de grote bonzen in Detroit, niet de managers van Bochum die de hand van Angela Merkel boven hun hoofd krijgen, niet Kris-is Peeters die overal show levert, niet Groen dat weer de schuld bij het euvele kapitalisme zal leggen en niet bij hun eigen anti-auto-fundamentalisme. Maar de gewone Vlaming. De man en vrouw met het gezond verstand.

vrijdag 4 september 2009

Onze Man in New York


Die brulkikker met zijn brutale bek is weer gewone mensen aan het afmaken, zeiden ze. De vuile populist heeft geruchten gehoord en gaat weer het kot afbreken, zeiden ze.

Wel, wat zeggen ze nu? Philip De Schone heeft troonsafstand gedaan. Neen, ik bedoel niet onze Fluppe van Laeken, ik heb het natuurlijk over de fonteinvent in New York.

Vlaams Huis, mijn voeten. Die man moest Vlaanderen vertegenwoordigen in de hoofdstad van de wereld, en alles wat hij deed was met zijn Italiaanse schone haar vaderland promoten en met het geld van de Vlaamse belastingbetaler weglopen.

Ik heb niets tegen Italianen, ik hou van dat land met zijn bella cocina, zijn cultuur, zijn mooie taal, zijn geschiedenis en pure natuur. Maar als er iemand promotie moet voor maken, dan is het wel niet het Huis van de een van de meest onbekende streken op aarde. Ik ben er zeker van dat er meer Amerikanen Noord-Korea weten liggen dan Vlaanderen. En het is op mannen als Fluppefontein dat we rekenen om daar iets aan te doen. En misschien is het hem nu wel gelukt. De affaire zal Vlaanderen in het nieuws gebracht hebben, jammer dat het op dezelfde sukkelende manier is als Belgenland.

Mijn schuld? Mijn werk is dat ik de kromme toestand rechtgetrokken heb. Dankzij mijn gebrul zullen ze nu misschien op zoek gaan naar iemand die ons echt in het buitenland promoot. Geen 'ambassadeurs disco,' geen zatlappen die hun kunsten op YouTube ten toon stellen, geen diplodocussen die visums verkopen aan de meestbiedende.

Wat onze Vlaamse huizen nodig hebben, zijn enthoesiaste mensen met managementtalenten en zin voor initiatief. Geen zakkenvullers, geen profiteurs, geen elitairen die neerkijken op het gewone volk. Om Vlaanderen uit te leggen, hebben we geen politieke propagandaliedjes nodig van Leve Dit en Leve Dat. Geen vendelgezwaai, maar ook geen liedjesgekweel.