Suikerziekte

Ik weet het, ik zou moeten furieus zijn, maar ergens lach ik me toch kreupel over dat lepeltje suiker van Bartje De PezeWever.
Ik heb al gezegd, ik ben de poten van onder de PezeWever zijn stoel aan het zagen. Eens hij onder die lat doorkruipt - als hij maar niet vast blijft zitten - rolt de ganse bende van de NVA in de richting van mijn eldeedee.
En hier begint de PezeWever nu zelf al een poot van zijn stoel door te zagen met het aanbieden van een lepeltje suiker aan de Diedjee en aan de zotte Millekette. Bartje, hebt ge al gehoord van de stapsteentheorie, de stepping stone? Ge begint eerst met een zogezegde softdrug, en voor ge 't weet zit ge al aan de heroine en de harddrugs.
Welnu, dat lepeltje suiker is maar het begin, de softste drug, om bij dat taaltje te blijven. Een keer ze de smaak te pakken hebben, zullen de Walen nog meer suiker willen. Een pot vanop de tafel in uw stamcafe. Een doos vanbij de GB. Straks een hele camion vol met suiker. Bartje, gij zult dat betalen met uw ganse politieke carriere en met uw NVA.
Ge zult zo misschien gemakkelijker onder die lat doorkunnen, maar ge zult er een fors geval van suikerziekte aan over houden.
Van suiker en dikke mensen gesproken, de gazetten schrijven nu dat de Margriet haar onvolprezen gewicht achter mijn eldeedee zou willen gooien. Dan schrijven ze ook dat ik iedereen bij de Vierkant Linkse Democraten aan het opbellen zou zijn. Wat denken ze dat het hier is? Solden bij den eldeedee? Ik zal alleen mensen aanvaarden die licht en lenig zijn, rap denken, liefst voordat ze hun mond opendoen, en kunnen bewijzen dat ze op de tatami hun mannetje of vrouwtje kunnen staan.
Denkt ge dat de PezeWever en Margriet dat aankunnen?