Rikske Nikske

Nu het toch uitgelekt is in de gazetten, mag ik er hier ook over klappen. Op mijn weg terug naar Oostende vanuit dat muf kasteel waar den Yves mij in opgesloten had, heb ik een ommetje gemaakt naar de streek van Aarschot.
En wie ben ik daar toevallig tegengekomen? Mijn oude liberale maat Rik Daems. Ge weet wat die doet in zijn familiebedrijf, he? Ja, druiven kweken en wijn maken. We hebben er dan maar een paar goede cuvees aangesproken.
Ge weet hoe dat gaat met oude vrienden, en vooral met liberalen. Toen we al een paar flessen 1962 binnen hadden, zaten we konkelfoezen hoe we best Guy Verhofstadt en zijn bende Vierkant Linkse Democraten op stang konden jagen.
Rik was vies dat de job van Foefelfientje naar dat mens Patricia Ceyssens was gegaan, dus hij was rijp om wat ambras te maken in zijn partij. Ik zeg, Rik, terwijl ik een fles wijn opzijschoof, waarom laat ge niet uitlekken dat ge belangstelling hebt voor mijn eldeedee. Zegt dat ge met enkele van mijn belangrijke collega's gesproken hebt en het kot zal direct te klein zijn.
Wel, Rik pakte onmiddellijk zijn gsm vast, belde een paar bevriende journalisten en halve liberalen hier en daar, en ge kent de rest van het verhaal.
Zaterdag, toen ik al weer op de Mercator zat te bekomen van mijn roes, riep Verhofstadt Rik naar Gent. En ik ben zeker dat het niet was om zijn nieuwe pluchen zetels te komen uitproberen. Rik moet daar nog een ferme uitbrander gekregen hebben, want hij ontkent nu natuurlijk dat hij ooit met mij gepraat heeft.
Maar ondertussen hebben Rik en ik wel eens een goede pot gelachen. Verhofstadt en zijn bende kluchtigaards dachten al dat ze een oud-minister aan mij kwijt zouden spelen. Niet dat ik niet zou blij zijn als zo iemand komt uit de lucht gevallen, maar sommige van mijn supporters in het Leuvense moeten niet van Rik hebben. Een opportunist en een postjesjager, zeggen ze op het webforum van mijn eldeedee, www.lijstdedecker.com. Enfin, ik heb toch eens ferm gelachen.