Rode Kaart

Het was eerst 7 november, dan 9 november, 15 november.
Zullen we op 15 november een regeringsakkoord hebben? Ja, niemand gelooft er nog in. Van de mensen die het woord 'onverwijld' uitgevonden hebben, moet ge 't hebben.
De reden is kort: den Yves kan het niet. Ik heb het al altijd gezegd, en daarom ook hier bovenaan mijn blog geschreven. Den Yves kan het gewoon niet. Hij is een sukkelaar. Elke keer hij vastzit, gaat hij bleiten bij het Brabantse trekpaard of bij de droge Rompuy om hem uit het moeras te trekken.
Jongen, 't is judo dat ge moet leren. Een paarse forse klappen en dat Millekettemens davert tegen de tatami. Met Diedjee hetzelfde. Die mannen konkelfoezen dat het niet schoon meer is, maar den Yves doet er niets tegen. En de mannen die aan zijn kant zouden moeten staan, Pluche Sjareltje en de PezeWever, die trappen hem vierkant tegen de schenen.
Onder de lat, ja wat dacht ge. Den Yves en de PezeWever zijn al zo diep in het slijk aan het graven om onder die lat door te kunnen dat de grond straks instort, en ze er niet meer uit geraken. En dan is 't gedaan met den Yves. Hij mag nog op bals met de Boerinnebond gaan dansen in Ieper en de Westhoek, maar veel meer geschiedenis moet ge van hem niet meer verwachten.
Ja, ik weet het, ik heb me door hem laten beduvelen door een week in dat muf kasteel van hem zitten te wachten tot mijn eldeedee aan de onderhandelingstafel zou uitgenodigd worden, maar dat is nooit gebeurd. Ik heb mijn valiezen gepakt en terug naar mijn Mercator geschieverd.
Moest dit voetbal zijn, dan weet ge wat den Yves verdient: een rode kaart. Hij is uitgerangeerd en zou niet meer op het veld mogen verschijnen.
't Is nu tijd voor de echte winnaars, de echte grote doeners. 't Wordt tijd voor mijn eldeedee! Nieuwe verkiezingen? Onverwijld!