Spelen met Vuur

Ge weet al dat ik een grote sportfanaat bent. Trainer van de nationale judoploeg, met al die Olympische kampioenen zoals ons Ulla die nu ook voor mijnen eldeedee in 't parlement zit. Welnu, daarom weet ge dat ik het lastig heb met een boycot van de Olympische Spelen in Peking deze zomer.
Ja, China is nog een communistisch land dat minderheden verdrukt en het niet nauw neemt met mensenrechten en met vrijheid van spreken. Maar dat was al het geval jaren geleden, toen Rogge en zijn companen de prijs gaven aan Peking: het organizeren van de Spelen in augustus 2008.
Nu zitten ze natuurlijk met de gebakken peren. Ge moest al geen waarzegster zijn om te weten dat alle tegenstanders van China deze gelegenheid gingen aangrijpen om de communistische propaganda eens een flinke loer te draaien.
Daarom ben ik ook blij met wat de betogers ervan gemaakt hebben langs de weg van de Olympische fakkel, vooral in Engeland: met een brandblusser spuiten - die gasten zijn toch creatief he zeg - de fakkel wegpakken, voor de fakkellopers langs de grond gaan liggen, enzovoort. Dat is allemaal best grappig, en zal meer voor de Tibetaanse zaak gedaan hebben dan wat sommige politici nu voorstellen: een boycot van de Spelen.
Een boycot van de Spelen zou vooral de jonge sporters treffen die al jaren aan het trainen zijn. Geloof me, ik ken die gasten. Die zijn allemaal serieus met hun sport bezig, dromen van goede prestaties, van bekend te worden, misschien van een medaille te winnen en op televisie te komen.
Als dat niet gebeurt, zal Tibet vrij en onafhankelijk worden? Neen. Tibet is een politiek probleem, en het zijn de politici en diplomaten die het moeten oplossen, niet onze sporters. Ik zou liever een sporter of iemand uit het publiek in China een slogan tegen de communisten horen roepen, dan die atleet helemaal niet te zien omdat de politici haar of hem verplichten thuis te blijven zitten.
Sarkozy zal misschien thuis blijven, en ons enorm talent Bleitertje Ansjovis zal ook niet gaan - maar dat was zonder Tibet ook al het geval. We kunnen misschien nog onze staatssecretaris voor armoedebestrijding Laloux kunnen zenden. Met al de benzine die hij al opgesoupeerd heeft, zal hij zeker per auto tot in China geraken en ons land op de kaart zetten, net zoals zijn partijgenoot Flahaut dat vroeger deed.
Maar allez, weer serieus nu. De Chinezen spelen met vuur wanneer ze de Spelen willen gebruiken voor hun communistische propaganda, maar de boycotters ook. Laat de Spelen aan de sporters, en laat de politiek de Chinezen onder druk zetten.