De Belgen laten weer goed van zich spreken, op die Olympische Spelen in Peking. Neen, ik heb het niet over onze voetballisten, die doen het nochtans heel goed, juist de Italianen van het dek gespeeld, proficiat jongens.
Ik heb het natuurlijk over onze progressieve excellentie, de weledele heer Michel Daerden. Moest er een medaille uitgedeeld worden voor lallen en brallen, dan zou onzen Belzjiek er meteen twee gouden winnen.
Die gast is minister en staat daar te brallen en te lallen op de tribune van het tennisveld, waar heel de wereld op staat te kijken. En dan zeggen dat er mensen zijn die vinden dat de ontbinding van den Belzjiek een zware slag zou zijn voor ons imago.
Het imago van het land van de zatte ministers. Ik zal den Michel in elk geval niet uitnodigen op de Mercator. Hij zou ofwel in den bassin tuimelen, ofwel de meubels van den Filip in het sop keilen.
Oei! Ik mocht dat niet zeggen van den Flupperkast. Hij heeft mij enkele van zijn meubels geleend. Nu hij zelf er een paar nieuwe is gaan lenen in Antwerpen, staan er te veel op zijn kot. Hij heeft mijn foto in de gazet gezien, met die tatami's hier op de Mercator, dus dacht hij dat ik geen stoelen had en heeft hij er mij een paar bezorgd, met een helikopter van het leger. Zo'n klussen doen ze daar niet zo veel meer sedert den sjampetter - ik bedoel den Flahoo - er weggepromoveerd is. Ik denk dat die meubels van den Flupper er nog zijn dat zijn voorvader Leopold uit den Kongo meegepakt heeft zonder de betalen, maar enfin, ze staan hier op de Mercator en ze komen nog van pas als er gasten op bezoek komen die mijnen tatami maar niets vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten