Die brulkikker met zijn brutale bek is weer gewone mensen aan het afmaken, zeiden ze. De vuile populist heeft geruchten gehoord en gaat weer het kot afbreken, zeiden ze.
Wel, wat zeggen ze nu? Philip De Schone heeft troonsafstand gedaan. Neen, ik bedoel niet onze Fluppe van Laeken, ik heb het natuurlijk over de fonteinvent in New York.
Vlaams Huis, mijn voeten. Die man moest Vlaanderen vertegenwoordigen in de hoofdstad van de wereld, en alles wat hij deed was met zijn Italiaanse schone haar vaderland promoten en met het geld van de Vlaamse belastingbetaler weglopen.
Ik heb niets tegen Italianen, ik hou van dat land met zijn bella cocina, zijn cultuur, zijn mooie taal, zijn geschiedenis en pure natuur. Maar als er iemand promotie moet voor maken, dan is het wel niet het Huis van de een van de meest onbekende streken op aarde. Ik ben er zeker van dat er meer Amerikanen Noord-Korea weten liggen dan Vlaanderen. En het is op mannen als Fluppefontein dat we rekenen om daar iets aan te doen. En misschien is het hem nu wel gelukt. De affaire zal Vlaanderen in het nieuws gebracht hebben, jammer dat het op dezelfde sukkelende manier is als Belgenland.
Mijn schuld? Mijn werk is dat ik de kromme toestand rechtgetrokken heb. Dankzij mijn gebrul zullen ze nu misschien op zoek gaan naar iemand die ons echt in het buitenland promoot. Geen 'ambassadeurs disco,' geen zatlappen die hun kunsten op YouTube ten toon stellen, geen diplodocussen die visums verkopen aan de meestbiedende.
Wat onze Vlaamse huizen nodig hebben, zijn enthoesiaste mensen met managementtalenten en zin voor initiatief. Geen zakkenvullers, geen profiteurs, geen elitairen die neerkijken op het gewone volk. Om Vlaanderen uit te leggen, hebben we geen politieke propagandaliedjes nodig van Leve Dit en Leve Dat. Geen vendelgezwaai, maar ook geen liedjesgekweel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten