Mag Ik?

Mag ik mijn ogen al weer opendoen? Is het voorbij?
Die triestige bedoening die we het Yves Leterme-tijdperk gaan noemen. Het tijdperk van het grote niets. Waarin niets gebeurde. BHV niet gesplitst werd. Er geen oplossingen gevonden werden voor de mentaliteitsconfrontatie tussen Noord en Zuid. De politie haar gezag verloor. De grootste bank van het land het ravijn in tuimelde, en de politici er niets aan deden. Of althans, alleen de dingen die ze niet moesten doen.
De wereld zit in de diepste economische crisis die ze gezien heeft sedert 1929, of misschien nog al langer. Maar wij zitten/zaten met een regering opgescheept die er niets aan kan doen. Er zijn landen waar er grote banken failliet gegaan zijn. Maar het is een minderheid. En het Belzjiek van Albert en Flupke en den Yves zit er bij.
De mensen verstaan het niet meer. Hoe komt het dat precies ons land, met al zijn technokraten, bureaukraten, partikraten, het niet meer aankan?
Tsjeven, sossen, ouwe blauwe, ze kunnen het niet meer. Moegeregeerd. Punt andere lijn.
Wat we nodig hebben, is een nieuw bestuur, een nieuwe politieke cultuur. Maar dat kan er alleen maar komen na nieuwe verkiezingen. Alleen verkiezingen kunnen de smet die het Yves Leterme-tijdperk op dit land geworpen heeft, weer uitwissen.
Den Yves is van zijn voetstuk gevallen, de wielen zijn weggerold, alles schudt en beeft, maar ik ben blij dat we nog leven.
Laat de Vlaming de keuze maken. Tussen de oude krokodillen die dit land kapotgeregeerd hebben, en de nieuwe generaties die het elitarisme van Laeken, van de haute finance en de banken, van de vakbonden en van de kabinetten, zonder tranen vaarwel kunnen zeggen.
Geef een stem aan het gezond verstand.